Panginoon, Patawarin Mo Ako

December 22, 2013 11:11 PM

“You are my shield, my strength, my portion, deliverer, my shelter, strong tower, my very present help of need”

My Lord, please forgive me. I have been weak. I’ve been blind. I was lost.

Nag kamali ako. Marami akong nagawang di maganda sa buhay ko. Hindi ko alam kung paano ba ako babawi sa mga maling desisyon na nagawa ko, sa mga taong nasaktan ko, sa mga bagay na pinaka sinungalingan ko, sa mga taong kina inggitan ko, sa mga material na bagay na hinangad ko, sa pamilya at mga kaibigan ko, at lalo nap o Sainyo, Pangioon.

Marahil ito ang paraan mo para katukin ako at ipaalala sakin na nariyan Ka, na huwag akong makakalimot Saiyo. Panginoon, binigo ko Kayo sa napakaraming maling bagay na nagawa ko.

Ninais at ninanais ko paring bumitaw, kitilin ang sariling buhay, tapusin ang biyayang Ikaw ang nag handog. Duwag ako. Walang pag kakaila iyon. Naging mahina ako. Nawala sa isip ko na Ikaw lamang ang makaka tulong at hihilom sa matagal ng sugatan na puso ko. Panginoo, ano ang dapat kong gawin?

Nag tatampo ako Saiyo. Alam ito ng mga taong nasa paligid ko. Dahil alam ko sa sarili ko na hindi ako nag duda sa kakayahan Mo sa mga nakalipas na panahon ng buhay ko at ang tanging nais ko lamang ay kapayapaan ng aking isipan. Ngunit dahil hindi ko ito makamtan at maramdaman, mas pinili kong magalit, mag mukmok, at bumitaw sa pag kalinga Mo.

May mga iilang tao ang nag sasabi na sakin noon pa man na mahina ang pananampalataya ko. Madalas ko itong idepensa, paulit ulit sinasabi sakanila na mali sila, pagkat hindi nila nalalaman kung gaano ako nag dedepende Saiyong pag mamahal. Pero bakit nitong mga nakaraang lingo, iniisip ko kung tama nga ba sila at hindi na Ikaw ang mundo ko?

Ako ay nag kakasala Saiyo ng paulit ulit. Noon ako’y isang deboto ng Simbang Gabi, miyembro ng choir sa tahanan Mo, isa sa mga mang await ng banda at kumindad na nag lilingkod Saiyo, ngunit tinalikuran ko ang lahat ng ito. Natakot ako. Napagod akong umasa at maniwala na magagawa kong umahon mula sa pag kakalunog ko sa mga pag subok na ito. Nananatili ako sa kadiliman at pinipili ko na paniwalaang kinalimutan Mo na ako. Panginoon, magulo pa rin ang isip ko. Patawarin Mo ako.

“They don’t know that I came running home when I fall down. They don’t know who picks me up when no one is around. I drop my sword and look for His smile. Cause deep inside this armor is, the warrior is a child”

Sakabila ng mga maling gawain at paniniwalaang ito, alam ko sa aking puso na hindi Ka parin nawawala. Huwag po sanang husgahan ako ng ibang tao dahil lamang sa mga maling gawain na ito, bagkus, akayin nila ako sa tamang daan patungo Saiyo.

Walang hanggan ang aking pag sasalamat sa pag kakaloob mo sakin ng napaka mapag mahal at mapag unawang pamilya. Sila ang tanging kinakapitan ko sa ganitong panahon na nang hihina ako. Napaka mapalad ko at nag karoon ako ng pamilyang tulad nila.

Kanina, ang mga salita at payo mula sa aking mga magulang ang nag tulak sakin para gawin ito. Ipinaalala nila sa pamagitan ng pag mamahal nila na mapalad ako sa pag mamahal na ibinibigay Mo.

Sa aking Tatay at Nanay na hindi nag sasawang unawain ako at mahalin ako sakabila ng mga pag kakamali ko, maraming salamat.

Sa aking mga kapatid, Ate Phen, Ate Jho, Ate Yhong, Bebe, na hindi napapagod making sa mga hinaing ko sa buhay at patuloy na nag papaya sakin kahit madalas kong balewalain ang mga sinasabi nila, salamat.

Sa pamilya kong ito na naniniwala parin na magagawa kong umahon, kahit ako mismo sinukuan na ang sarili ko. Salamat.

At Saiyo Panginoon ko, na walang hanggan ang pag mamahal. Maraming salamat po at patawarin mo ako.